KAR YAĞIYOR İNSANLIĞIMIZA

Ýçimize kar yaðýyor puslanmýþ sisli geceden.
Kalbimiz üþümüþ, gözlerimiz günün mahmurluðunda açýlýrken.
Ýnsanlýk penceresinden ruhsuzca alemi seyrediyoruz kendimizi ararken....

Yorgun üþümüþ yüreklerimizin üstüne
Yaðýyor, dokunuyor inceden.
Buram buram insanlýk yaðsýn duygular irkilmeden...

Beyaz bir gecenin ardýndan sýyrýlýr esrarý zamanýn
Gökkubbe beyaz bir þala bezenmiþ armaðaný dualarýn..
Ýnsanlarýn pelesenk olmuþ kýþ þarkýsý aðýzlarýnda muhayyel.
Öyle soðuk rüzgar eser ki karayel.
Kalanlar firaða, hicrana gider muhtemel.
Kaldýrýmlarda küfürleri setreylemiþ müptezel..

Kar yaðar geceden insanlýðýmýzýn üzerine
Bir ziya olur aydýnlanýr karanlýk düþünceler,
silinir kayboluþlar müzesine.
Duygular sýcacýk kalmýþsa doðan güneþinle..
Hasýl olur, zamanla çýkar kalbinin yüzeyine.
Kalbin soðumuþsa eðer senin, ateþle iþin biter tüm hücrelerinde.
Kar yaðar insanlýðýn soðuk ýsýnmayan kalplerdeki düþlerine...


MERYEM KARAPINAR
Sosyal Medyada Paylaşın: