Günahkâr
Günahkârým;
Nedâmet diz boyundan firarda;
Boðaza demir attý..
Rengine boyandý deniz günahlarýmýn.
Tövbekârým,korkuyla ümîdin tahtarevallisinde.
Gözlerim çaðlayandýr:
Bîzâr ve kararsýz,
En kuytu köþelerinde gecelerin.
Sevda romanlarýndan kalan aþklara bigane,
Beni,"ben"diye dinleyip,"ben"diye anlattý gönlüm;
En nadide orkidesine.
Tüm zamanlarýn Leyla’sýna.
"Gel ey Leyla";
Günahlarýmý da sevaplarýmý da döktüm ellerine,
Alýþveriþ yapmaya tövbeliyim artýk.
Al beni,bindir artýk "Nuh’un Gemisi"ne.
Gönlünde kurduðun þehrin
En ücrâ ve en alâkasýz sokaðýnda,
En alâkasýz bir romanýn son cümlesine nokta koyar gibi.
Gönül kabesine inciler ekerek önce;
Zebercet devþiren sarraf,
Taþlarýn arasýndaki Yâkût gibi
Bakýþlar arasýndan doðasýn sadrýmda,
Bir ulu çýnar yeþersin diye kuru topraðýmdan.
Tövbekârým,
Milyon kerre milyon
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdülhamid-i salis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.