Hayata ufak bi umut ile tutunuyorum

Gönlümün harabeliðidir, solum da ki sýzý.

Canýmýn yanmasýndandýr, gözlerimin dolmasý.

Titreyiþim, havanýn soðukluðundan deðil

Gönlümüzde ki mesafenin soðukluðundandýr.

Ýç çekiþim, içimin daralmasýndandýr

Gözlerim de ki buðu, içimde ki duygularýn dýþa vurmasýdýr

Canýmýn yanmasý, inanmýþlýðýmýn hüsran ile sonlanmasýdýr

Solum da ki sýzý, inceliðimin cezasýdýr

Boðazýmda ki yumru, canýmý almak istercesine söylenilen acýmasýz sözlerdendir

Canýma göz dikmiþ 2 çift göz, ellerini boðazýma dolamýþçasýna

Haykýrýyordu nefretini, sözleri her zerremi yakarcasýna canýmý acýtýyordu

Bu denli çektiðim acýlarým, ölümüm ile mi son bulacak?

Ölümün kurtuluþ yolu olduðuna inandýðým gün

Kalýn ip boðazýmý saracak

Ayaklarým yerden kesildiði ân, son kez hava ciðerlerime ulaþacak

O ân bedenimi piþmanlýk duygusu saracak olsa bile

Neye fayda eder?

Düþüncelerimden sýyrýlmayý binlerce kez diledim, dilemeye devam ediyorum

Ölüm kurtuluþ yolu deðildi

Ölüm kaçýþtý, ama celladýndan kim kaçabilirdi ki?

Hayatýmý deðer görmemiþ bedenler için mi silip atacaktým?

Henüz þuurumu kaybetmedim, güvenim için ayný þeyi diyemem

Ama biliyorum ki, bir gün bu taþýdýðým yürek

Yaralarý kapanmamýþ olsa bile huzuru tadacaktý

Ýyiler, ödüllerini sadece cennette deðil dünyada da alacaktý

Hemen olmasa bile alacaklardý, deðil mi?
Sosyal Medyada Paylaşın: