Havada yaðmur kokusu var; güneþ son demde. Trenin camýndan manzarayý içiyorum. Tabi önce ýlýtýyorum harcýâlemde Ýçmek için hiç mi hiç acele etmiyorum.
Elimde tuþlu kalem ve kaðýt; ne yapalým... Malzemem ancak bu, bu da yeter diyorum. Malzemeye gerekti konu, haydi bulalým Etrafýma bakýndým, ilham yok biliyorum.
O olmayýnca tabi iþler de zorlaþýyor. Bulacaðýz, sonuçta yollarda yazýyorum. Gündem tartýþýlýyor, geçinmek zorlaþýyor. Bu konuyu deðinsem, zaten çok kýzýyorum.
Bunca sýkýntý varken yazasým da gelmiyor. Yok, aramayacaðým; ilham istemiyorum. Doðada olan hiç bir þey sebepsiz olmuyor Özür sunmayacaðým, çünkü yok demiyorum.
Herkesin yönü düzken benimki ters, fark ettim. Yok mu bu iþte hata; ben böyle seviyorum. Onlar gelene baktý, ben gideni seyrettim. Geride kalanlarý neden görmek istiyorum?
Böyle sürer giderdi tuþladýðým þu þiir. Bunda da bir hata var; bitsin istemiyorum. Lakin alýnyazýsýný yazan kalem mahir... "Alýnda, durakta inmek yok!" diyemiyorum. Sonsuzluk güzel olsa, sonu hiç sevmiyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.