göðsünde bilinç taþýdýðýndan beri insan, kendisi ile boþluklarý arasýnda bir bað kurmuþtur. yalnýzlýðý tetikleyen büyük bir metamorfoz izinde keskin bir býçak yara, içinde saklandýðý aralýk, yüreðine ses ulayan kalabalýk "ben bir baþkasýdýr" * kaybedip arandýðýn.
ömür döven, bir kýrbaç gibi doygunluk. yaþanan acý aðzý büyük ölümlerle savaþmaktadýr. saniyelerle koþturan saatler yanýnda cesaret. ýslýðýyla yola koyulmak bu olsa gerek. nasýl olsa oyunlar hep ayný sahnelerde eþgüdümlü kuralsýz oyuncak.
insan bu, kalabalýklarda da boþluklarý belirleyen, adýný yalnýzlýk dolduracak. "hafif acýlar konuþabilir ama derin acýlar dilsizdir" ** tamam sustur beni dinliyordur raks eden boðuntu, hep bu boþluk denen hüzün rengine boyayacak asýl delilik, gerçeðiyle buluþan öngörüde bu garabet.
var ile yok arasýnda uydurulmuþ bir gerekçe, galat-ý meþhur zamanlarý kim bilecek. nasýl olsa yaþatacak kayýt tutageldiði modern yýðýnakta, düþünce hep yeni bir töz getirecek. cendek gibi gerçeðini sürükleyen tarih bu uzamda devridaim edecek.
* Arthur Rimbaud ** Seneca
Ýlkay Coþkun 11.12.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlkay Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.