SEVDÂ MAKAMI...

Ben kul oldum senin gönül kapýnda,
Eþiðini olsun hiç aþamadým.
Kapý tokmaðýnda, gülün sapýnda,
Ulaþmak istedim, ulaþamadým.

Zahmet mi, rahmet mi bunca çektiðim?
Bilirim, zahmetsiz rahmet olmuyor.
Gönlümde kurudu sende ektiðim,
Hasret girdabýnda ruhum dolmuyor.

Ýstedim, yolunda taþýn olayým,
Dikenli mekânda uyandým hergün.
Bastýðýn yerlerden sana varayým,
Yarýn da gelecek, gün olsa da dün.

Her sevdâ makamý dikenli güldür,
Gülü seven dikenine katlanýr...
Katlanmamak bil ki; âþýða zuldür,
Bundan sonra yoldan yola atlanýr.

Hep çile dokunur aþk tezgâhýnda,
Çileye alýþan zevk erbâbýdýr.
Hüzzamdan okunur dost mihrabýnda,
Meþkin yeri artýk yâr hâbgâhýdýr.

24.06.2012 Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: