SEN...
Sen en güzel þarkýmýn nakaratýsýn;
Sen Ýngiliz kýsraðý, yarýþ atýsýn.
Her akþam batadursun güneþ izinde,
Sen mehtabý taþýyan Bodrum yatýsýn.
Sen cilveli sularda yakamoza denk,
Sen seherlerle doðan ýþýkta ahenk.
Bir ömür uyanmasam yatsam dizinde,
Sen gönlüme baðlanan nadide hevenk.
Sen ki kadýným karým, çile yumaðým,
Sen efkârým, düþüncem, verimli baðým.
Ey ömür kervanýma katlanan yolcu;
Sen oldun yolumuzda en son duraðým.
Sen diyeceðim yine, çölümde âhu,
Sen, arzumun son demi, gözümün nûru.
Bitmeyen tek sevdamsýn günde, mazimde,
Sen ki Hakkýn verdiði gönül huzuru.
Sen bende dün vardýn, bugün de varsýn,
Sen, ölsem bile bende hep olacaksýn.
Ayrýlýk, yok oluþu ikimizin de;
Sen ezelden ebede ben kalacaksýn...
29.02.2012
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.