İNSANLIK

Nasýl bir alem bu, nasýl bir dünya,
Saygýdan, sevgiden, uzak insanlýk.
Garibin içindedir, onulmaz yara.
Þefkat’ tan, Aþk’ tan, uzak insanlýk.

Nefis þaha kalkmýþ, yarýþ peþinde.
Gözler birbirinin, ekmek aþýnda.
Çöpten ekmek toplar, çocuk yaþýnda.
Merhamet, duygudan, uzak insanlýk.

Üç günlük dünyanýn, rengine kanýp.
Þu caný bedenden, çýkmazmýþ sanýp.
Pembe hayallere, þöyle bir dalýp..
Doðrudan, gerçekten, uzak insanlýk.

Eyyy sahte saltanat, süren aðalar.
Yüzünden dökülür, sahte boyalar.
Sizi’ de bir gün, teneþire koyarlar.
Sonunu görmekten, uzak insanlýk.

Anla artýk dünya, sahte bir rüya .
Göçeriz hepimiz, gelince sýra.
Bu naçiz bedeni, korlar çukura.
Hâkikat sýrrýndan, uzak insanlýk.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.

Sosyal Medyada Paylaşın: