USANDIM

Gecenin karanlýðýný, örtün üstüme.
Usandým dünyanýn, yalanlarýndan.
Çileler, dertler artýk, yetti canýma.
Usandým þu sinsi, yýlanlarýndan.

Kime can dedimse hep, canýmý yaktý.
Gözümden yaþ yerine, kýzýl kan aktý.
En yakýn dostlarýmsa, canýma yetti.
Usandým yalancý, dost sözlerinden.

Alýp þu baþýmý, gitsem diyorum.
Kendimi çöllere, atsam diyorum.
Tenimi daðlara, vursam diyorum.
Usandým dünyanýn, kurallarýndan.

Ne yapsam çare yok, Hakka yöneldim.
Vefasýz dostlarý’ da, kalbimden sildim.
Bir gül gibi açmadan, dalýmda soldum.
Usandým yalancý, baharlarýnda.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.


Sosyal Medyada Paylaşın: