NEY'İ DİNLEYİM

dalgalar vuruyor
gönül telime.
hicraným kararmýþ
öz bahçemde.
is gibi akar göðüs kafesimde.
sararmýþ yapraklarým
adanmýþlýðým kalmýþ yetmiþ iki aleme...

bezm-i elestte aldýk hitabýný
üfledikçe yandýk bulduk ilacýný.
miraca çýktý ahý, figaný
semadadýr neyzenin þifasý
gönül gözüyle
bakar alemin olur didarý...

ney’in özü kamýþtýr
uðraþtýkça içi boþaltýlmýþtýr.
insanýn halide böyledir.
faydasýz þeyleri boþaltmaktýr
Ýnsan böyle deðiþir...
güneþ olmak istersen
karanlýk sayfalarý
insanýn ziyasý sildirir...


dokuz boðumdur yetmiþ iki alem
tek bahçe ise olur senin bahçen.
bahçende yedi mertebe kol gezerken
emmare niþaný sende varken
elbet zorlanacaksýn raziyye merdivenine
çýkarken....

ney’den dinledim insaný
dedi ki: insan hep hayatýmdaydý
üflemeden hamdým hep cihana daldým.
ney’le oldukça hep piþtim
yandým.....

özüm asýl insan nefsi
demlenirim gönüllere veririm bu dersi
özüne alanlar bulurlar þemsi.
bulamayanlar
eðlendirirler hep sersem nefsi...

ben bir kuyuyum der ney.
yanarsan bu kuyuda
yusufu bulursun iç dünyanda.
piþerek varýrsýn ummanlara
vuslata kavuþursun...
yakup gibi beklersin gözyaþýyla
ahirin olur köleyken sultanlýk
kervanýnda....

MERYEM KARAPINAR
(23. 07.2019)

Sosyal Medyada Paylaşın: