Sessiz şiir

Perdeyi aralayan rüzgar…. Usul usul sokulurken yanýma, yavaþça okþadý yanaðýmý. Sere serpe uzandým yataðýma. Uyku, uykusuzluðun pençesinde uyuklarken; düþündüm, gördüðüm düþteki düþ kýrýklýklarýmý. Esip gürleyen gökgürültüsü…. Ýçimdeki sessizliðin dýþavurumu sanki. Duvardaki tablo, ruhumdan dökülen boyalarla resmedildi. Koyu renklerin cümbüþüydü kendisi. Geçmiþten gelen anýlar geçtiler zihnimin dar geçitlerinden. Gördüler ahvalimi en sefil haliyle. Ve gittiler geldikleri gibi. Kaldým yine ben kendi kendime.
Sosyal Medyada Paylaşın: