Rüzgarýn hýþmýyla yola revan olur tabut. Uðurlayan hüzün; yolcuysa hüþu içindeydi büsbütün.Avluda bir telaþ…Dudaklarda feryat; attý ölüm insanlara acý bir tokat.Etrafa yayýlan nahoþ bir koku duyuldu.Koku, korkuttu! Uyandý içimizdeki gaip olma kuþkusu.Oysaki ölüm,sonsuzluðun çemberinde oynanan bir oyundu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edebi_üslup Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.