Ne zaman yaðmur yaðsa Hep caným acýr Takýlýr aklýma eski günlerim Ýçimi hüzün kaplar Bakarým geçen yýllarýn ardýndan Tutunacak ne bir dal var þimdi Ne de uzanacak bir el Yapraklarý tek tek dökülmüþ Bir aðaç gibiyim... Yavaþ yavaþ kýrýlýyordu dallarým
Ne zaman yaþ günüm gelse Eskiyi düþünürüm Tek tek silinir hayallerim,düþlerim... Sensizlik,hançer gibi saplanýr ciðerime Ölüm gibi gelirsin düþlerime Gözlerimi açtýðýmda,sessizlik hakim olur Esiri olurum geçmiþin
Ne zaman eski resimlere baksam Ýçimin ürperdiðini hissederim Nostalji doludur hepsi Konuþan dilimin suskunlaþtýðýný hissederim Kalbimin küt küt attýðýný duyarým Umut ýþýðýnýn yanmasýný Güneþin doðacak vakitlerini beklerim
Ne zaman aklýma düþsen Fýrtýnalý bir yaðmura döner gözlerim Yalnýzlýk yaðmurlarýnýn yaðdýðýný görürüm Yalnýzlýk kelimesini öðretir bana Yalnýzlýk þarkýlarý gelir kulaðýma Yazarken seni eskiyi kurarým kafamda Bir baþkaydým ben eskiden Þimdi ise bambaþkayým🐋🐋🐋🐋
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.