Sararmþ bir aný defterinin Tozlu Gizem kokan sayfalarýnda Yol alýrken ben Kurumuþ bir gül Sapýna sarýlmýþ bir not (Sana veremediðim) "Ben Sarp kayalýklar da Bir çakýr diken Sen Sevda bahçelerin de gonca" Ben diken Sen gül Sen gül, sen gül, hep emi" Dertlerim depreþti Yine, yeniden O aþkýn deðil mi ? Beni del’eden Yüzüme çarpan bir avuç, Soðuk su Esir pazarýn da Sýrtýma inen Bir kýrbaç sanki Beni kendime getiren
Ey Beni benden alan Yalnýzlýklara salan sevgili Aný defterinde sýkýþýp kalmýþ Solmuþ, sararmýþ O gülün Kokusu hala duruyor Biliyormusun O günü O aný yaþadým birden Geçtiðin caddenin köþesinde Beklerken seni Karla karýþýk Yaðmur altýnda Ýliklerime kadar ýslanmýþ Bitkin bir halde Aðlayarak evime dönmüþtüm O gülü Veremediðim sokaklardan Kurumuþta olsa Gül ayný gül Ben ayný ben Kýymetini bilemediðin
Ne oluyor bana anlayamadým Gözlerimde nem Yanaklarýma inen sýcaklýk Bir garip oldum iþte Daha ne desem Resmine baktým da Aðlayamadým O yýldan beri Görmedim seni kimbilir hangi þehirde Kiminle berabersin Belkide evlendin Çocuklarýnda vardýr sevecen Yaþama sarýldýðýn Yaþamý sevdiren Ama ben O ayný ben Çekingen Tek sevdasý sen Nasýlým, ne yapýyorum Biliyor musun Seni yitirdiðim bu þehirde Sývasý dökülmüþ o köhne evde Yaþýyorum hala Vuslatsýz sevdalar gibi
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.