Þu gökyüzü, bana umut getirir bana nefes olur seni anýmsarým Sonra kafesimi onunla, sonsuzlukla doldururum Bakma, bazen farkýna varmam barakama tufan da getirir, korkarým sanýr Ne ben kafessiz yaþarým, ne o barakasýz
Sabahlarý dostum, geceleri düþmaným olur düþünceler Düþler ise daima aldatýr derdi annem oysa bilmez, seni görme ihtimaline tutunurum Sen gelsen mesela ansýzýn, biraz mutluluðum çok gelir duvarlarýna, savrulurum Ne ben düþsüz yaþarým, ne sen duvarsýz
BD
Sosyal Medyada Paylaşın:
Snowflake Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.