SENİ ARIYORUM

SENÝ ARIYORUM

Uykularýmý böldün gecenin bir yarýsý
Karanlýk odalarda hep seni arýyorum
Karþý komþumda bile zile bassa birisi
Sen gelmiþsindir sanýp kapýya yürüyorum

Aynalar hiç yüzüme gülmüyor baksam bile
Hiç bir yer tat vermiyor çarþýya çýksam bile
Kirpiklerim birleþmez yorganý çeksem bile
Ayrýlýk bohçasýný her gece dürüyorum

Gökyüzünde yýldýzlar ipil ipil yanardý
Baþým omzunda iken mutluluða kanardý
Yüreðim çalý kuþu olup sana tünerdi
Sensiz aþiyanýma yavrumla giriyorum

Mevsim güzdü giderken bak sevdiðim kýþ geldi
Düz bildiðimiz yollar yörep ve yokuþ geldi
Postalýna bakarken gözlerimden yaþ geldi
Kokun sinmiþ yastýkta hep seni görüyorum

Günler haftalar derken hicran yakar sinemi
Sevgilim sana verdim yirmi yedi senemi
Ayrýlýk ateþten ok kavurur kalp hanemi
Vuslat burcunu sabýr taþýyla örüyorum

Daha iki mevsim var ellerini tutmaya
Baþladým boþ duvara her gün çentik atmaya
Sýzltýyor hasretin baþlarken gün batmaya
Ayrýlýk hançerini baðrýma vuruyorum

Hani sayýlý günler çabucak bitecekti
Evimizin bacasý sevgiyle tütecekti
Hani aþk baðýmýzda bülbüller ötecekti
Vuslat tohumu ekip hasreti deriyorum.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: