Yola çýkardýk geceden, Akþamýn bestesini çalmaya baþlamadan Solgun ay ýþýðý… Yollar uzundu, Taþlý,tozlu,çamurlu yollar Bitmek bilmezdi bir türlü…
Bir dost gibiydi Evrenin derinliklerinden ýþýk saçan yýldýzlar, Geçmiþ nice bin yýllarýn selamýný getirirdi Hesap dýþý uzaklardan… Aydýnlatýrdý yollarýný Anadolu’nun Çaðlardaki yolculuðunda Umut olurdu yüreklerimize!
Dünden kalma çiy inerdi Bozkýrdaki kurumuþ otlara… Yeniden can bulurdu çorak topraklar, Bir kelebeðin ömrü kadar kýsa olsa da Umutlar yeþerirdi, Kýzamýk çiçekleri solmadan önce Gülümseyen gözlerinde…
Yýldýzlarýn ýþýklarýný alýrken avuçlarýmýzýn içine, Kekik kokularýný getirirdi Daðlarýn serin nefesi dostça… Ve Tarih nice asýrlarý adýmlarken Sabaha kavuþmak için koþardýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozanca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.