Eksiz Aşkın Şiiri
Gökyüzüne üç beþ adým kalmýþken
yer yüzüne dönmüþ adamlarýn hikayesidir bu
güneþ raký ufkuna girerken gönlünü saran
yangýnlarla ufka bakan adamlarýn yolu
pencereden geçen kýzýl bir ufuk çizgisinden
eski bir þarkýnýn melodisiyle intikamýný alýrsýn yaþamaktan
hey hüznümün ortaðý kuþ gönüllü sevgilim
þu benim rakýyý getir sararmýþ eski albümleri de raftan indir
kim bilir belki de gönül aðrýlarýmýzý çýkýp geliveren anýlar dindirir
mevsim kýþ ömür son deminde nefes nefese artýk
gitme giden dönmüyor hiç bir mevsim gitme bilmelisin
incir çekirdeðini doldurmayacak mevzular için vazgeçme aþktan
sinsi yollarýndan çýkýp gelmeyle de son bulmayacak
dinmeyecek ýstýraplarýmýz bunu da anladýk
ikimiz iki mevsim solgunu iki ayrý yaprak gibiyiz
düþtüðümüz dallar bir olsa da nafile artýk
kýrýldýk yýkýldýk anlaþýlamadýk nice zamandýr
gece kuþlarý olmaktan da kurtulamadýk gün ýþýðýyla uyanmaktan
ümidini kaybetmiþ gönüllerde eski heyecanlara yer yok
ömrümüzün eksiði o güzel günler de gitti gelmeyecek
beklemek sessiz sakin hüzünlü bir ýrmak
son þansýný henüz yitirmiþ bir kumarbaz gibi aðlamak
kaldýrýmlardan asfalta düþmek gibidir ayrýlýk
yükseklik tuhaf bir ültimatom düþmek bazen de iyidir uçmaktan
nasýl bakarsa insan boþ avuçlarýna öylece kývrýla kývrýla
senden uzaklaþtým o köy yolunda yaðmurlarla
git dedikçe döndüðüm gidemediðim gitmediðim bir yolda
ne yapsam anlatamayacaðým bir hikayenin içinde
debelenip duracaðýz artýk ’ boþ ver be doktor ’’
boþ verdik üzülme umut da ayrýcalýklý bir baðlýlýktýr hiç yoktan
içimde hep eksik bir þiir gibi kalacaksýn çaresiz hep sorunlu
yaþandý mý yaþanmadý mý var mýydýk sahi mi gerçek mi yalan mý
anlatamayacaðým bir kýzgýnlýkla biten ömrüme acýyan
saatin sarkacý dilimin ahengine vura vura göðsümde uyutaydým seni
yine de gideceðini adým gibi bildiðim bir sabaha uyanacaktým
çünkü göðsünde senin intizarlarla atýp duran bir kalp var uyutmazdý beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.