BEKLİYORDUM
bekliyordum,
gündüzün gecesini,
gecenin gündüzünü,
ayýn yýldýzlara el vermesini,
güneþin bulutlarý aralayýp gün aydýn demesini,
sonra anladým ki,
ben beklemeyi deðil, beklemek beni,
kucaklýyor, sarýyor anne kollarýyla,
sanrýlar arasý, uyku ile uyanýklýk karasý,
düþlerin perdesini çektim,
neydi ? beklenen, düþlenen,
toplama, çýkarmaydý iþte,
artanlar, eksilenler ve ardýnda kalanlar,
bütün bunlarýn farkýndaydým,
aklýnda karasýndaydým,
neyin nesi kimin fesi,
beklemek denen olgu,
ben düpedüz ölümü soluyor,
gün gün bekliyorum,
bir gün son kez,
son olduðunu bilmeden ölümü kucaklayacaðým,
çok caným yandý,
çok özlemi büyüttüm,
artýk taþýyamýyor,
taþýyorum, beklemekte yorar insaným diyeni…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.