ruhum bir göçe hazýrlanýyor. gözlerim aðýr aðýr kapanýyor. baþka bir kapýya yelken açýyor. küçük bir ýþýk sýzýyor gözümden kalbime. gönül bahçeme can kuþu düþüyor..
beden yerde ruh seyr-i alemde. acýrsa canýn ruhun kararýr.. sürürsa bahçen ...beyaz nasýl yakýþýr.
aðlayanýn, düþünenin, soranýn yok! volkan olur gözyaþlarýn pýnarlarýn kuruduysa etrafýn sessiz baykuþlar oyuðundadýr. sonun bellidir, çöle dönmüþ kara toprak ýzdýrabýnda bundandýr....
daha nice nesiller bu patika yollardan geçecek.. bu yerlerde canlýlar bu topraklarda barýnak, ev kuracak. bazý zamanlar kuþlar baþýnda ötüþecek.. derdin çok, toprakla sema arasýndayým yaðmur düðünüme ortak. bulutlar aðlaþýyor. sevdiklerinin gözlerinde yaþlanmak. ey gri gökyüzü! ey kara toprak! sonunda üstüne beyaz toprak atýlacak..
MERYEM KARAPINAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.