Ben, sendeki maviyi sevdim,
Gökyüzü kadar büyük, denizler kadar serindir diye.
Ben, sendeki yeþili özledim,
Orman kuytusu gibi koyu, yaprak damarlarý gibi belirgindir diye.
Ben, bendeki seni sevdim,
Mavi gibi, yeþil gibi, turuncu ya da sarý gibi.
Ne önemi var ki?
Siyah ya da beyaz gibi...
Þimdi mor’ a büründü her yer ve herþey gidiþinle,
Çýkarýn idam sehpasýný, asýn tüm duygularýmý,
Ýsterseniz kurþuna dizin birer birer,
Umrumda deðil.
Solan tüm renklere inat ben umutlarýmla ayaktayým,
Sevgili olmasa ne çýkar?
Hayat yine rengarenk,
Artýk mavide benim, yeþilde benim,
Turuncu, sarý, siyah, beyazda benim.
Ama, yinede ben en çok mor’ u sevdim...
Leyla ATÝK / ÝZMÝR
14-Aðustos-2008
Bu þiirin her hakký saklýdýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.