ÖZGEÇMİŞ (16)

"Açta, muhtaçda olsan ekmek çalma!"(*)
Demiþtin.
Küçüktüm ufacýktým,
dinledim sözünü "doðru" kaldým.
Çalýþtým çalýþmaya, çekmedim kopya, kimseyi aldatmadým.
Hani adil idi doða, eþit ve hürdü Ýnsan?
Kurallarý vardý dünyanýn herkesin uyacaðý, mutlu kalacaðý?
Þimdi açým, muhtaçým?
Hani benim payým, nerede mükafatým?
Neresi eþit bunun, ben niçin baþkayým?
Çantamdan aldýðýn mavi hayellerimi, pembe bulutlarýmý, yalan hikayelerimi
geri isterim öðretmenim.

"Söyleme yalan, hakkýn olmayaný alma, din ve devlet huzurunda sahtekar olma!"
Alan-aldý, çalan-çaldý, bana "Hiç" kaldý.
Hani benim elimden aldýðýn sopasý eðri tel-teker demir çemberim?
Ver beri, yuvarlayýp-iteyim,
kaçýrdýklarýmý geri çekeyim öðretmenim.

"Sýrana raðzý, sabýrlý ol, isyan etme, yalana, falana-filanada kanma, günahtýr!
Haklýnýn-hakýný da yeme, yeteneðin ile yetin!" Demiþtin.
Ne kadarmýþ benim Yeter’im, hala çekerim?
Sanada pek çoook çektirdim, bilirim.
Yinede geri vermediðin kovboy kitaplarýmý, þapkamý, tabancamý ve meþin eldivenlerimi,
acýsý beni yakan güneþ merceðimi,
kibrit kutusunda beslediðim hamam böceðimi
geri isterim öðretmenim.

Tahtada tebeþir-mi-kara, cetvel-mi-eðri, gerçek-mi-yalan, rakamlar-mý-sahte?
Anlayan-anladý, ben hâlâ anlamadým.
Herkes yükseldi, ben niçin "Beter" kaldým?
"Her Suçun Cezasý Var!" Diyerek elimden aldýðýn;
Kuþ vuran-cam kýran lastik sapanýmý, þeytan uçurtmamý, çakýmý-çakmaðýmý,
güneþi yansýttýðým dikiz aynamý
geri isterim, ver öðretmenim.

"Küçüklerini sev, büyüklerini say, zayýfý kolla, çýk zorbaya karþý!"
Öðretmeninden öðrendiðini bana ilettin.
Doðru olmaksa, aldatýlmaksa kaderim,
suçum neki benim?
Ben þimdi çocuklarýma ne diyeceðim?
Neredesin, ne eylersin, ne yaparsýn, meraklarým?
Nerede benim döndürdüðüm fýrýldaklarým?
Kýrmýzý zarlarým, kaþýntý tozum, su tabancam, rüzgar gülüm?
Þimþir topaçým, fare kapaným, aðaç býçaðým?
Hepsini tek-tek geri isterim, ver öðretmenim.

"Her iniþin bir çýkýþý var, seçme kolayý!
Dünya yuvarlakdýr, dengeler doðayý!
Mesela kaldýraç;
Yük-kolu ile yük, kuvvet-kolu ile iþ, emeðe hizmet etmeye eþtir,
mesele desteði koyacaðýn yeri bilmektir!" dedin.
Peki,
kim iter-kakar "bir o yana, bir beri“ bu desteði,
niçin çeker kendine bozar Dengeyi?
Eþitliðin de "Çeþidi" varsa,
dünki doðrular bu gün eðri çýkarsa, nasýl anlayacaðým ben þimdi seni?
Demek ki çoktan çekmiþim cezamý;
Kaðýt uçaklarýmý, futbol topumu,
kýlýç-kalkan, yay ve okumu,
esans kokumu
geri isterim ver öðretmenim.

"Verdiðin kadar al, olduðun gibi kal!
Kibirli olma, fiyaka yapma, caka satma, kavga çýkartma, hava atma!
Doðru kal! Adillik ve dürüstlük devadýr her derde,
kilo-litre-metre eþit birimdir her Yerde."
Dedin.
Tarihin tekrarý "Aptallýk" deðil de, tecrübeyse,
kanun ve kural ölçü ise matamatikte,
ben niçin þimdi Eksi’yim,
nerem eþit benim?
Sönüp-solup elimden zýplayýp-kaçan renkli balonlarýmý,
lütfen þiþirde-fýrtlat, geri gönder öðretmenim.

Severse iki gönül, aþýksa ve kavuþamýyacaklarsa birbirlerine,
birileri bu sevdayý bile-bile ayýracaksa,
Kardeþ, aile, komþu; Beton duvar, çelik-çit, tel-sýnýrlar ile bölünecekse,
ve
milliyet-din-deri renkleriyle sýnýflandýrýlýp;
Birinci, Ýkinci, Üçüncü Dünya diye raflanacaksa insanlýk,
ben "Eþitliði" beklemekten býktým artýk!
Ýki kiþi aðlarken üçüncü gülecek, dördüncü küsecek, beþincisi sevinecekse…
Neresi eþit bunun?
Güneþ gözlüðümü, altýn kolyemi, hacý yüzüðümü,
püsküllü tesbihimi, patlangaç, çuvaldýz ve kýskacýmý
geri isterim öðretmenim.

Hayat
kader, kýsmet, talih, þanssa,
umut kýrýlmýþsa, bölünmüþse savaþ ile barýþ arasý,
parçalayýp-sömürmüþse biri diðerini…
Suç benim mi?
Yitirdiðim çocukluk yýllarýmý
gel-beri-ver
öðretmenim.

1.inci aç iken,
2.nci göbek salar,
3.ncü çanak tutar,
4.üncüler bal tutup parmak yalarsa!
5.incinin kulaklarý duvar, dili kör, gözleri susarsa!
6.ncý yalancý,
7.nci fýrsatçý,
8.inci yað yakan,
9.uncu fesat sokan,
10.uncu madik atan,
11.inci kýna yakan’sa...
Nerede benim cam misketlerim?
Yutuldum,
hepsini geri isterim,
ver öðretmenim.

(*) ÖZGEÇMÝÞ 3 þiirimden aynen alýnmýþtýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: