SENSİZ GEÇMESİN HİÇBİR MEVSİM...

Mevsimler örüyorum, anne
Mendilimde kan izi ölüm tüten ihtiraslý gölgelerin.
Sensin sevmeyi öðreten
Hüküm giydim ben sevgiden ta ezelden…
Meþrebim aþk ve ateþ
Bulamacý karanlýðýn
Ellerim hala sýcak, annem
Derine doðan güneþin sýcaðý
Öven, seven, tek kanýksayan ve koruyan
Sadece sen
Bir düþ’ üm ben anne
Düþündüðünden de masum bir resim
Ýçimi boyadýðým gün ve gece
Kýrýk bir mandala takýlý aklým
Nidalarý soðuk ölü evrenin
Kýyýma uðradýðým milyon hüzün
Kýyama durduðum
Ah, güzel yüzün ve mevsim…

Kanaviçeler adadý bana dünüm
Öðretilerin gizi ve izi
Tüten dumanýsýn içimdeki çocuðun
Tutan elimi sadece sen
Sevdiðim kadar mutlu ve huzurlu isem
Öncemde saklýdýr neferi gönlün
Sonrama beyitler yaðdýrdýðým
Verilmiþ bir kere hükmü ölü günün.

Aðdalý sözcükler kulaðýmý çýnlatan
El uzattýðým her insan
Ýman gücümde saklýdýr gülüþüm
Aþkýn verilmiþ bir kere cezasý
Hangi polisti, söyle anne, durduran?
Sevmekten giydiðiniz hüküm, bayan.
Bayaðý bir gölge olmadý takýlan peþime
Aklýn ve aþkýn neþri
Kýrýk tokama yaðan kar misali
Öykündüðüm sadece huzur ve sen ve öncem.

Batýlý evrenin
Kat çýktýðým hidayetin ve de:
Sönen neþem ve nefesim

Bir buyruksa hiçliðin marifeti
Kopan ip mi yoksa yalnýzlýðýn hikmeti?
Hangi rengim ben hangi evrede saklý?
Hangi yankýyým ben yangýný efkârlý?
Hangi sözcüktür adýma denk düþen, anne?

Düþtüðüm her çukurda uçmaksa marifet
Ýdam hükmüne karþý çýkan meleklerimin kanat sesi
Devingen ruhum
Deliþmen yüreðim
Efkârý da neþeyi de þýk bir ceket gibi taþýdýðým
Aþtýðým daðlar, engebeler
Gölgeme sundum ben son emri
Bari o terk etmesin beni
Bir de sen ve Rabbimin kucaðý koþtuðum
Her dara düþtüðümde yaðdýðým
Yaðan rahmeti beklerken köþemde
Ýzbelerde saklý her rengi beyaz bildim de anne.

Akýdýr alnýmýn
Nurudur varlýðýmýn
Katlandýðýn kadar kat ettiðim
Katledilen ömrün her duraðý
Solan bir çiçek olsam ne ki, anne?
Yeter ki sen solma soldurma evladýný.
Evhamlý bir mehtabým ben
Sevdikçe büyüyen güzergâhým
Sevilmek olsa da meþrebim
Ýmkânsýzý yalnýzlýðýmýn günbegün büyüyen.

Sormadým asla, neden, diye
Sorguladým kendimi sadece
Olmazýn oluru bir düþ’ e mahal veren
Ýçre dönük sesi eþrafýn
Ah dahi etmeden
Ördüðüm aðýtlar
Gördüðüm her karede yaðan kar misali
Gönlün rotasýdýr umut
Kardýðým önüm
Saðýn solun umurumda olmadýðý
Bir dünya isem ben…
Seninle doyumsuz ruhumun kanatlandýðý
Emsalsizdir içimden geçen
Enkazýdýr da þiirlerim yâd ettikçe yandýðým
Yaðdýrdýðý Rabbimin
Yalnýzlýðýn tetiðine basýlý bir þiir olsam ne ki
Bir hüzün duraðý bir de umut
Kýrýldýðým kadar kýramadýðým dünya ahalisi.

Esvabým mavidir gözlerin gibi
Endamým yeter ki kabul bulsun
Rabbime koþtuðum anbean
Tüten her yanýkta sönen ateþin aþkla imtihaný
Senle varým senle yoðurduðum ömrüm
Tülü titreyen bir pencere
Tüy diken ne çok kelam
Lakin yoktur cevabý sunulanýn
Sadece beklerim
Beklendiðime dair içimden geçen
Sunumu kaderin baþým gözüm üstüne, annem
Koyuldukça gözleri gecenin
Baþ koyduðum huzura duyduðum özlem
Sensiz de geçmesin artýk hiçbir mevsim…

Sosyal Medyada Paylaşın: