KIRMIZI KARINCALAR

küçük yaþta baþladým ben siyasete.
daha,
cümlelerim yeni yeni bürünmüþtü kemiðe ete.
’’en çok anneni mi seviyorsun,
babaný mý? " dediler.
’’annemi seviyorum’’sloganý,
ilk siyasal eylemimdir...
babam da,
kral adamdý oysa...
biraz daha büyüdüm,
biraz daha palazlandým,
kendime arkadaþlar edindim...
kýrmýzý karýncalar ile,
siyah karýncalarý dövüþtürdüm.
kýrmýzýlar gâvurdu,
siyahlar müslüman...
ben siyahlarý tutuyordum...
siyahlara buðday tanesi veriyordum,
kýrmýzýlara taþ atýyordum...
biraz daha büyüdüm,
okula giderken,
en sevdiðim öðretmeni sordular,
tarihçiyi söyledim.
oysa bana,
þiiri sevdiren edebiyatçýmýzdý...
biraz daha büyüdüm,
takým tutmaya baþladým.
hiç tanýmadýðým adamlarýn,
hiç tanýmadýðým anasýna küfrettim...
gitgide büyüyordum,
parti tutmaya baþladým bu kez...
kendinden olaný sev,
olmayaný ez!..
Hasan bizim adamýmýzdý.
oysa,
Hüseyin de haklýydý kendince...
farklý olsa da,
renkçe,dilce,dince...
biraz daha büyüdüm sonra,
koca adam oldum.
baktým,
büyüdükçe bölünüyorum,
koyulaþtýkça siliniyorum...
siyaseti býraktým,
þiir yazmaya baþladým...
beni kim okusa,
beni kendinden biliyor...
ben artýk herkesim,
hedef kitlem her kesim...
Sosyal Medyada Paylaşın: