Söyle onlara Adrian, Ben öldüðüm de cenazeme çiçek falan yollamasýnlar. Bir barýnaða mama alsýnlar, Sokakta ki canlarý doyursunlar. Bir fakirin yüreðine dokunsunlar. Söyle onlara Adrian, Kimse üzülmesin ardýmdan, Annem haricin de, Ben ona da kýyamam Ama Anneler hep üzülürler, Çocuklarý ölünce Adrian. Söyle onlara, de ki; Sizinle olduðu anlar için size teþekkür etti, Sizleri çok sevmiþ de, Sevdiklerim anlayacaktýr Adrian. Piþmanlýklarý da varmýþ de, Güzellikleri kadar. Yaþadý ve gitti de. Acýlarý bitti, Seviniyordu de. Çocuklara söyle Adrian, Maya ya, paçi ye, Bir de hercai menekþelere iyi baksýnlar. Hercailerin gözlerinden bakacaðým onlara, Öyle de. Öleceðini bilmek ne garip duygu Adrian. Uzak mevsimlere göçmek, Rüzgarlarla, Deniz ötesi, gök ötesi, daðlar ötesine gitmek. Öylesine çok yorgunum ki; Yorgunum ölesiye Adrian. Sen de bilirsin ki! Ölüm gerçektir, Dünya ise sadece yalan. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.