Öyle ağırım ki kendime

Öyle aðýrým ki kendime,
Öylesine yorgun,
Öylesine durgunum zamana.
Kalbim acýyor Adrian.
Tarifsiz elem Denizin de,
Boðuyorum kendimi.
Kimse bilmiyor aðladýðýmý,
Kimse hissetmiyor acýlarýmý.
Susunca iyisin sanýyorlar,
Her susan kendinden kaçak be Adrian.
Ben bu kýrýk dökük kalbim de ne sevgiler büyütmüþtüm oysa;
Çekip gitmekte varmýþ bu acýlar deryasýndan bir gün.
Canýmýn yandýðýný söylesem,
Üzülecekler Adrian.
Söylemeden üzülürken Annem,
Ben nasýl derim ki?
Anne benim caným yanýyor.
Ruhum azap çekiyor,
Ýntahar kokuyor her taraf diye.
Ýnsanlar unutkandýr Adrian
Ama bir tek Anneler unutmaz evlatlarýnýn acýlarýný.
Ben çekip gideceðim ya,
Unutmayacak biliyorum.
Çok üzülüp,çok aðlar benim Annem mesela.
Öyle aðýrým ki kendime,
Uçup gidesim var Adrian.
Bilmediðim diyarlar da
Beni bekleyenler var.
Zordu ama güzeldi hayat,
Çok acýlar çektim,
Çok sýrlar taþýdým.
Kýrdým ama çok kýrýldým,
Yaþamaya çalýþtým.
Kimsenin acýsý, kimsenin umurunda bile deðil artýk Adrian,
Herkes kendi hayatýnýn diktatörü,
Her Ýnsan bencil olmuþ.
Benim tek duam kaldý artýk Adrian.
Umut beslemiyorum,
Direnmeyeceðim de,
Rabbim ayakta alsýn bendekini,
Ayakta ölmüþ desinler,
Yataða etmiþ inat.
Öylesine aðýrým ki kendime,
Öylesine lâl dilim,
Susuzluðum var benim,
Duruluðum,
Ýçimde kocaman bir çýðlýk,
Bekliyorum malum olanýn galibiyetini,
Bekliyorum susarak.

Sosyal Medyada Paylaşın: