Bir sabah ansýzýn çektim gittim yanýndan. Ardýmda kocaman bir sevdaydý býraktýðým, Biliyorum. Sanma ki isteyerek di bu ayrýlýk. Bile bile sevdasýný býrakýr mý insan geride, Elimde olsa dönmezmiydim, Biliyorsun sevgilim. Biliyorsun ki ben seni Mecnunun Leylasýný sevdiði kadar sevdim. Ruhum bedenimden ayrýlmadan önce, Tek kelimem oldun dudaklarýmda, Bir film þeridi gibi geçerken hayatým gözlerimden, Sen hayatýmýn en güzel yerindeydin. Sanki yer gök gürledi ben buradan giderken, Sessizliðin çýðlýðýnda bilmiyorum ben neredeydim. Ben sadece yukarýdan bakýyordum bedenime, Öylesine solgundu ki bedenim Ben bu soluk bedenden yüreðimde olan seni aldým Sanma ki bedeni olmuyanlar aðlamazlar, Sen duyduðunda gittiðimi Ben o anda bile seninleydim. Göz yaþlarýna dokundum, Yüzünü okþadým, Sana sarýldým delicesine sen aðlarken. Aðlama ne olur sus dedim. Bedenimi yýkadýlar önce, Musalla taþýna götürdüler, Bütün dostlarým oradaydý, Sen oradaydýn, ben oradaydým. Hiç býrakmadým seni hiç. Ölüm dediðin nedir ki? Ben senden hiç gitmedim, Hiç gidemedim. Hani bir akþam tatlý bir esinti vurdu tenine ya, Perde aralandý. Bir kuþ kondu ya pencerene, Ýþte o bendim. Gökyüzüne baktýðýnda gördüðün en güzel yýldýzdým ben. Adýmý her söylediðinde, Seni duyan ve bir bedende olmak isteyen bendim. Ben bir ruhta aðlayan sendim. Ben seninle aðlayýp gülen, Bedenimde ölsemde seninle yaþayandým. Ben hiç gitmedim ki! Ben hiç bitmedim ki! Ben sevgilim ben Ölmedim ki! Tuttuðun her dileðin içindeysem hala, Hala anýyorsan adýmý, Sanma ki hissetmiyorum, Biliyormusun benim caným sevgilim, Ben seni burada da, Hala çok ama çok seviyorum. Ölüm dediðin nedir ki? Ben her anýmda seninle doluyum, Belki de bu yüzden bir hayalet oldum Sensizlik vuracak beni, Biliyorum.... Ve ben artýk her þeye elveda, Sana yeniden merhaba diyiyorum....
Gürsel Pal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.