İSTANBUL
Taþým topraðýný altýn dediler,
Ne taþ bulduk, ne de bir toprak sende…
Ormanlarýn tel tel edip yediler,
Ne aðaç var, ne de bir yaprak sende…
Surlar can çekiþir boðaz kan aðlat,
Trabya sýrtlarý yürekler daðlar.
Ne Bostancý kaldý ne Yeþilbaðlar,
Ne su kaldý,ne de bir ýrmak sende…
Kýyý kumsalýnda sarhoþ narasý,
Çamlýca tepesi mayýn tarlasý,
Çarþýsý pazarý kurtlar sofrasý,
Ne bal kaldý, nede bir kaymak sende…
Çoðunun sýrtýnda acý bir kasvet…
Sende yaþayanlar bir dosta hasret.
Servetin üstüne gelse de servet,
Ne huzur var, ne de bir gülmek sende.
Esnaf tüccarýnda insaf kurudu,
Hýrsýzlýk cepçilik aldý yürüdü.
Burada yaþayanlar artýk yoruldu,
Ne iþ kaldý, ne de bir ekmek sende…
Dostluk arkadaþlýk bitti bitecek.
Komþuluk muhabbet öldü ölecek.
Sevda güllerimiz soldu solacak.
Ne aþk kaldý, ne de bir sevmek sende.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.