GÖKLERİN DÜZÜNDE
GÖKLERÝN DÜZÜNDE
Bu Dünya’da, sanýrým iþim bitmiþti,
Kaderim, salgýn kuyusuna itmiþti,
Bilincim, az kalsýn yok olup, yitmiþti,
Ben kendimi gördüm göklerin düzünde...
Binmiþtim, hastanýn sedyeden atýna,
Ulaþmýþtým, uydularýn yol çatýna,
Geçecekken göðün dördüncü katýna,
Derken, kendimi buldum yerin yüzünde...
Alýp hastane odasýna götürdüler,
Yeni yataðýma beni yatýrdýlar,
Sýralanýp ta karþýma oturdular,
Arkadaþlarý gördüm derin hüzünde...
Þaþkýn bakýþlýydýlar, sanki ölmüþtüm,
Ecelin kapýsýndan dönüp gelmiþtim,
Yokluðumda yaptýklarýný bilmiþtim,
Adýmý anmýþ canlar, cuma cüzünde...
NAFÝ ÇAÐLAR
13 Kasým 2021 Ct.13.13
Y.Ova/K.Çekmece/istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Tançağlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.