o köy

kimseler dinlemez karanlýgýn sesini,
ötede dolaþýr umud,
senki güzel diþi ,çözsen bilmecesini,
çalýp kapýsýný gecenin ,tanýtsan kendini.
bilirsin ellerim sana dogru uzanýk,
yanlýzlýgýn senin yoklugunda,
bilseydim o köyde olacak son yolculuk,
çekip tahta kapýsýný ölümün,
hiçsel kavgalarýmý yitirip,
dinlenmiyen karanlýgýn sesinde
korkuysa korku yanlýþsa yanlýþ,
o köy seviþmeyi tanýmalý tenimizde,
aglaþýp durmamalý ömür,
artýk en lacivertinde yanlýzlýgýn,
çagýrmalý tümce kadýn duygular,
korkmamalý ürkmemeli erkek,
bu ömürde aþka dair bir mahpuslýk var,
o köyde senin izlerin,
gelmezsen aglatýr beni ,kimsesizligim.
onun için açýktýr penceresi kapýmýn,
siyah saçlarýný uslandýran rüzgar,
ince siyah kadýnsý dantelerin ,
kousunu alýp gelir yataga,
o köyde sen varsýn bilirim ,
yitikse o köy ömrümde benim,
umud layýktýr yokluga aglamaya...
Sosyal Medyada Paylaşın: