ÜZÜLDÜM MÜ? BİLEMEDİM

bugün dalgýným
dünde dalgýndým
ondan önceki gün böyle deðildim.
aynaya da bakmadým
nasýlým diye

Ýsa’nýn sofrasýndan döner gibiyim
yetim bir aç gibi.
ya da dünden kalmýþ yemeði yerken
nefsin gönülsüzlüðü..

yaptýðýný beðendin mi? sen aþk
anlatýyorum artýk hiç konuþmadan..
içimi topraða döküyorum artýk.
belki güzellikler yeþerir
umuduyla!

uyumuþ kalmýþým
nasýl bir þey bu..
neredeyim diye baktým.
topraðýn üstünde deðilmiþim

attým kendimi
þiirin kollarýna..
yazdýkça duygularým düþtü
düþündüm
düþtükçe karanlýklardan
aydýnlýklara nasýl
çýkarým diye..

þiirimdeki bu yerleri sevmiyorum
söylemiþimdir.
karanlýkta olmaktansa
düþmek iyidir...
nerede düþtüysen toparlanýp kalkarsýn..

ve nerede býraktýysan
can kýrýklarýný toplar gönül sarayýna
kaldýrýrsýn...

gözlerim kavrulan güneþin þarkýsýnda
bakamaz senin tökezlemiþ
sevgine...

bir kýyýya vardým.
vardýðýmda kendimi unuttuðumu anladým.
bazen unutmak bir nimettir
O nimeti karþý kýyýda býraktým..

þiirler söyledim
belki duyarsýn sandým
lal olan bir çocuðun çýðlýklarýydým
belki senin gözünde...

bir ses geldi cansýz
senin gibi..
pusulan
dünyan benim diye, kýrýk bir hayaldi
belkide...
bir araya getirilemiyen....

bunlarý söylerken
deniz ortasýnda,
feryad ediyorum.
su buradan bilemiyorum ne kadar uzakta.
kalbimin sahiline vurmuþum gözyaþlarýyla.
daracýk dehlizlerde,
ve gönlüme pranga takmýþým
ýssýz sevgilerle.....


MERYEM KARAPINAR

Sosyal Medyada Paylaşın: