Zaman su gibi akýyor Ne çabuk geçiyor Yýllar Bu aðarmýþ saçlar Titreyen eller Yorgun gözler benim mi? Ben Ben miyim bu aynadaki adam Sonbaharýný yaþayan Bu yaþlý adam ben miyim? Beynim bana garip oyunlar oynuyor Yoksa bunamak dedikleri bu mu? Ya o malum sona yaklaþmanýn habercisi Bu sonu gelmeyen yorgunluk mu? Ne garip oysa içimde hala özlemler Tazeliðini yitirmeyen bir þeyler var
Bir zamanlar bükülmeyen bu bilek Þimdi birkaç kaþýk çorbayý içerken Þu titreyen el mi, üstüme dökerek Ya bu yorgun yürek Durmak için gün sayýyor iç çekerek Yýllar böyle mi geçermiþ Ýnsaný bu hale getirerek
Herkes gitti bir bir Bana yabancý oldu doðup, büyüdüðüm bu þehir Þu yaþlýlýk ne acayip þey Daha akþam ne yediðimi unutuyorum da Hala hatýrýmda ilkokulda ezberlediðim þiir Ölüp gidenler gözümün önünde, aklýmda da Yaþayanlarý artýk tanýyamýyorum Aklým bana garip oyunlar oynuyor Bunamak dedikleri bu olsa gerek, öyle sanýyorum
Ne berbat þey bu ihtiyarlýk Sesim yorgun, sesim kýrýk Kiminle dertleþeyim ki, gitsin içimden bu darlýk Ömür daðýný týrmandým, durduðum yer doruk Yaþ doksaný aþtý Kim dinler seni moruk Ne zor þey þu yaþlýlýk Ne kötü þey Yaþlýlýkta yalnýzlýk
Ah! Hayat arkadaþým Biz seninle kýrk bir yýl bir yastýða baþ koyduk Sanmasýnlar birbirimize doyduk Ölüm alýp gitmeseydi seni Biliyorum Sen böyle bir baþýma asla býrakmazdýn beni
Ýki oðul býraktýn bana, Bedirhan ve Cemal’i Þimdi ikisi de yok yanýmda Biliyorsun Cemal daha çocukluðundan aðýr baþlýydý Efendiydi O beni hiç kýrmadý, üzmedi Ama bütün iyiler gibi ömrü uzun sürmedi Bana evlat acýsýný tattýrýp Senin yanýna gitti Bedirhan’ý biliyorsun, anlatmama gerek var mý? Tamam, evladýmýz ama kýzma bana caným Bedirhan tam bir itti Hani diyorlar ya Beþ parmaðýn beþi bir olmazmýþ Bütün kötü huylar onda toplanmýþ Kumar, içki, kadýn Adý batsýn böyle evladýn En sonunda da sürtüðün biri ile kaçtý Hani o melek gibi gelinimizi yüzüstü býraktý O güzelim yuvasýný daðýttý, yýktý Ve annesi Selin’imiz, küçük prensesimizi de aldý Memleketine, baba ocaðýna döndü Yýllar geçti Büyümüþ, genç kýz olmuþtur þimdi Selin Canýmýz, kanýmýz þimdi hangi köþesinde yaban elin Görse þimdi tanýmaz bile belki beni Tanýmaz öz dedesini Yýllar oldu Bedirhan aramadý, sormadý Kapadým artýk onun defterini
Ne berbat þey þu yaþlýlýk Beynim garip oyunlar oynuyor bana Hep anýlara dalýyor Unutuyorum hangi yýlda Hangi ayda, hangi gündeyiz
Bazen þu bastona dayanýp gezmeye çýkýyorum Zaten dayanacak baþka kimsem de kalmadý Sonra saatlerce bir bankta oturuyorum Biri geçiyor yoldan Cemal’e benzetiyorum Cemal sanýyorum Tam seslenmek üzereyken aklýmý son anda toparlýyorum Hep unutuyorum Hep unutuyorum Cemal’in öldüðünü Beynim bana garip oyunlar oynuyor Bunamak dedikleri bu olsa gerek Nasýl da aldanýyor insanlar Bir gün yolun sonuna gelmeyeceklerini zannederek
Ne zor þey þu yaþlýlýk Bu titreyen ellere bir daha gelmez derman Saçýmýn siyahýný, yüreðimin ýþýðýný Tüm sevdiklerimi aldý gitti zaman Ve iþte geldi hazan Döküldü tüm yapraklarý Ömür denen aðacýn
Artýk daha ötesi yok biliyorum Ben bu aðaçtaki Sararmýþ, kurumuþ son yapraðým Azrail’in týrpanýný Rüzgârýn son fýsýltýsýný bekliyorum...
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.