Seksen Yıl Hatırın Var Bir Fincan Şiir

Bir köþede yatýyor
Eti kemiðinden ayrýlmýþ eski yýllar
Nabzý hala atan takvimde
Günler uzun geceler kýsa adýmlarla yürüyor

Leðende yýkadýðým temiz hüzünleri
Kasýmýn ipine mandallýyorum

Nafaka uðruna üþüyen serçeleri
Babacanlýðým saçaðýnýn altýna alýyor

Romantik olsun diye
Aralýðýn tek haneli günlerinin dalýna asýyorum
Çýnarýn düþmüþ sarý yapraklarýný

Anadolu’da olgunlaþmýþ
Antika þarkýlar türküler topluyorum
Eski radyolarýn uzun dalýndan

Köpüklü kafiyeler için
Raflardan indiriyorum
Kavrulmuþ i mgeleri

Telvesinde fallar seviþsin diye
Kýsýk ateþte piþiyor redifler

Fincanýn dilinin ucuna cývýl cývýl mýsralar diziyorum

Dýþarýda kar aðlayan kýþýn gözünü
Akþamüstü ile siliyorum

Terk edilmiþ meþeler bileklerinden kendini doðruyor
Soba ölçüsünde

Portakal kabuklarýndan firar eden mazi kokuyor
Güðümlerde kehribar renkler buharlaþýyor

Bütün bu hazýrlýklar niye mi

Üfleyerek içilirken acý þiirler
Sönmeden hayalimin iþaret parmaðý
Buðulanan camlara
Bir çift ela göz çizsin diye

Kýrk yýl az seksen yýl hatýrýn var
Bir fincan þiir

Sosyal Medyada Paylaşın: