Killi Gönlünün Çini Ustasıyım
Ejdadýmdýr Karahanlýlar
Ananevi sanatýmdýr sýrlý sevmek
Klasikti gönül sarayýn
Killi topraktý iç duvarý
Pergelle çizdiðim
Nilüfer desenlerinin içine
El emeði göz nuru duygularýmýn
Oksitinden bir göl döküyordum
Piþirince
Kütahya çinisinden bir seramik bahar
Her gün demir atýyordu turkuaz duvarýna
Ben silis tozunu bol bol yutarken
Ateþle yaralamýþým ela gözlü ceylaný
Ýniltisi gürlüyor
Þimþekleri topraða þiir daðlýyordu
Yetersiz beslenen i mgeleri
Rüzgar dört nala götürüyor
Yaðmur altýnda yularý ýslanýp
Süvarisine tepik atan mýsralar
Çamurun içinde þaha kalkýyordu
Bir serçe cam arkasýndan cik diyecekken
Ýmla kurallarý sus iþareti yapýyor
Baykuþlar kafiyelerin ucunda
Bir birine sataþýyordu
Redifler el ele tutuþup köprü kuruyor
Ateþ topu dizeler
Nehrin üstünden içime taarruz ediyordu
Ben her nakaratta
Kozanýn içinden çýkan týrtýllý hecelerin
Kelebek gibi etrafýmda uçmasýný beklerken
Gün görmemiþ nefret söylemleri
Truva þiirden kýta kýta çýkýp bronzlaþýyordu
Böylece meslek hastalýðýna gebe olan emeðimin
Nur topu gibi bir evladý
Ciðerimden erken doðuyordu
Belli ki bu nefes darlýðý
El bebek gül bebek
Çini ustasý ölene kadar her gün büyüyecek
Gözüm açýk gitmeden
Gel sen kelebekli bir þiir yaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.