Sýra sýra daðlarý gördüm gözlerinde; Sis çöktürdüler, gözlerimde büyüttüler. Dediler: Aþýlmaz, iþte bu en son radde Þu daðlarý neden bu kadar büyüttüler?
Örttüm göze; büyütülenler küçüldüler. Küçüldükçe yerle gök bir, hem görüldüler.
Geçiyor günler, geçiyor sorgu sualsiz. Her biri, tek tek ömürden yitip göçtüler. Dediler: Kim ne söylüyor; vurgu, ikbalsiz. Göçenler, ömründen ne ekip ne biçtiler?
Tuttum zamanýn ucundan; ömrü sürdüler, Gittikçe günler, zamandan uzak hürdüler.
Bir süre sonra sýkýþtý göðsüm, acým var. Yürek kafese sýðmaz derler; ne bilirler! Derler: "Dünyayý sen mi kurtaracaksýn zâr." Ne derlerse desinler, (ancak) safýmý bilirler.
Vurdum göðsüme; acýlar, sükut ettiler. Aþklar, bir gözden bir sözlerden çok çektiler Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.