DÜĞÜN GÜNÜM OLSUN SANA VARIŞIM

Gün ölümün sessizliði.
Rebaplar çalýnýr inceden yaylarýna
Kudümler anlatýr vuslatýn adýna...
Ayrýlma vakti, bu handan can veren canana...

Ne çok þey yaþadýk zaman içinde.
Hatýralar sýðmadý gönül kafesine.
Yaradan oldu her zaman ziya gönül penceresine.
O pencereden baktýk daldýk seyre...
.......

Ne çok güneþ
Ne çok ömür kattýk içimize
Ayný gözle baktýk hayata pencereden
Sýr aleminde yaþadýk bazen sustuk.
Sustuðumuzda hep kelamla yandýk..

Kirlendik bazen günah dehlizinde
Karanlýða batmadan yýkandýk tevbe denizinde..
Her dilde baþka hale büründü yasaklarýmýz..
Bazen gözlerden çaðlayýp aktý yakalandýk yine hayatýn onarýlmaz kibrine..

Bir sesle uyanýyorum bedenimin uyuþukluðunda.
Hayal perdesi bitiyor artýk, gerçek alem yurdunda.
Kýrýldýðým okyanus çukurum ötelerde cevaplarla
Ya Þemsim gönlünde ya da gönül gözünde Avare..
Solmuþ yapraklar gibiyim hüzün dolu yerlerde.
Artýk nefes alamýyorum gözler dosta doðru semada.
Bedenimin giysisi artýk deðiþiyor ruhla..
Ýliklerimde hissediyorum hep ölüm kýymetini hunharca.
Çehremde bir tebessüm beliriyor güneþin elinden tuttuðu canla..
......
Ölümüm düðün günümse Mevlaya
Açtým gönlümü murad ettim kandilde yanmaya.
Yandýkça hiç oldum kendimi buldum
Hiçlikte ben Hallaca koþtum
Kesildikçe tenim yaralarým aktý tenimden.
Ölüm düðünüm
Ölüm sonsuzluðum
Ölüm bir kapýda vuslata arkadaþ.
Ölüm ya beyazla bitecek inþirah
Yada sahnede kaybettiðin benliðin siyahý.
Kavuþmak
Canda canana sarýlmak...
Ölüm köprüdür dostu dosta kavuþturmak.
Sen öz ol, söz ol dirilen muþtu ol.
Tam olmak ölümdür elif gibi
Artýk doðru olmuþsundur özün gibi....


MERYEM KARAPINAR



Sosyal Medyada Paylaşın: