Belki yarýný göremem.
Rezber bilir beni
baþýmdan hüzün heybem düþmez
bilirsin, kelebekler çok y/aþamaz
þimdi sana dair özlemlerim öksüz
Leylaklarýn boynu bükük
Öyle üþüyor ellerim, yüreðim
yangýn içinde
tütüyor Ahýska Daðlarý hâr içinde
gözlerim vuslat
gönül hicrân
ki korkum yumulur gözlerim
göremem yeþil, mavi bahçem
solumsal acýdýr seni anabilmek
Susturulmuþ aþk yarasý
törpülenmiþ kelimeler dilin kýskacýnda
söðütlenir.
Özlemine
hasret dolu sarýlý yamalý bohçam
üzerinde parmak izlerin duruyor hâlâ
içinde ezberini bozduðum
Rezber yaþlarýyla yazýlmýþ kitaplarým
ceviz kabuðunda yaralý kalbim
adý konulmamýþ hikâyem
d/okunulmayan öksüz sevdam
Sen aðlama
hem yakýþmaz dik duruþuna
bilirsin hayat bazen y/amaçsýzdýr
sancaksýz vatan gibidir kendine.
Sen yine hayatý ciddiye alma
haydi gül biraz.
Beni güzel hatýrla adam
ne zaman bir kýr çiçeði görsen
gözlerimdeki baharý hatýrla.
Yüreðin cennetine armaðan ederek þiiri
Alacaðým kalsýn hayattan yarýný
Gizem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.