EKMEK KAPISI
EKMEK KAPISI (1994’te yazýlmýþtýr)
Anam, tarlaya ekmek kapýsý derdi
Babam oduna...
Abime: Oku oðlum diyerek, ekmek kapýn derlerdi okuluna.
Mehmet Emminin dükkanýydý ekmek kapýsý,
Rahime Teyzenin dikiþ makinasý.
Fatoþ ablanýn dantel yumaðý
Elif kýzýn, iplik fabrikasý.
Nasýl bir kapýydý bu anlayamamýþtým
Zira; çocuktum o an kavrayamamýþtým.
Kaç zaman geçti bilmem...
Köydeki evimizin alt damýndan
Sarýkýz’ýn inleyerek gördüm yýðýldýðýný.
Bir de Döne anamdan duydum:
Kapandý ekmek kapým diyen çýðlýðýný…
Büyümüþtü merakým
Neydi bunun hikmeti?
Sonra birgün
Babama sordum bu kapý neydi?
Kapýsý emekten dedi babam
Kilidi alýn teri!
Çalýþýr didinirim
Ýþte o günden beri.
Okuldan baþladým kapýnýn kolunu aramaya
Büyüdükçe anladým bu iþi kavramaya.
Ya emeðim az geldi
Ya terim kifayetsiz!
Þükredip Yaradana
Bekledim þikayetsiz...
Sonra eþimin bir gün
Güldü yüzüne bahtý,
Bize de gurbetten yana
Açýldý bu kutsal kapý.
Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.