ADAM OLAMADIK ANAM

ADAM OLAMADIK ANAM

Zamanýndan erken ölünce babam,
Benimse hayatta kalmaktý çabam,
Bir kenara çekilince akrabam,
Baþýmýzda bir tek sen kaldýn anam...

Ortada kaldýk çocuk yaþýmýzda,
Kusur arandý göz, kaþýmýzda,
Saðlamca durdun yetim baþýmýzda,
Her gün düþüncelere daldýn anam...

Kara kýþlarda örttün üstümüzü,
Erinmeden hep yaptýn ütümüzü,
Her zaman giderdin üzüntümüzü,
Dertlerimizi boþa saldýn anam...

Büyüdük, genç olduk, baþý boþ kaldýk.
Sözünü dinlemedik bir hoþ olduk,
Gözlerinden yanaðýna yaþ saldýk,
Yanýk türküleri çok çaldýn anam...

Yaþlandýn, yazýk! sana bakamadýk,
Miras kavgasýndan hiç çýkamadýk,
Yüreðine bir ödül takamadýk,
Bedenine nice dert aldýn anam...

Ýnsan yüzlüydük! adam olamadýk,
Hanelerin yýktýk, ev alamadýk,
Sýrasýyla yanýnda kalamadýk,
Talihimize þeker, baldýn anam...

Ölünce hor etmedik na’aþýný,
Artýk onbinler yiyemez aþýný,
Þu elimizden kurtardýn baþýný,
Ayýbýmýzý örten þaldýn anam...

NAFÝ ÇAÐLAR
31 Ekim 2021 Pazar 10.00
Yeþilova/K.Çekmece-Ýstanbul




Sosyal Medyada Paylaşın: