KATİP YÜREĞİM YAZ DEDİKÇE KALEM
Ah, methiyeler serdiðim ayaklarýna sevgilinin:
Nazenin gülüþünde konakladýðým
Belki de hemhal olduðum yalnýzlýðýn
Son duraðýydýn sersemlediðim:
Aþkýn rüzgârýna divane gönlümle
Soluksuz kaldýðým kadar da ýssýz
Becelleþtiðim miydi de aþkýn hýrkasý?
Apartman topuklu gülüþlerim ve çocuk neþem
Sobelendiðim…
Lades, bu aþka
Lades, sevginin kýblesine serildiðim her hece
Gýyabýnda mevsimin
Sözcüklerimse en deliþmen ceket içine g/izlendiðim
Yosun tutmuþ mazinin de henüz kesilmemiþ hesabý
Un ufak olsa hayallerim ne ki
Bu dipsiz dehlizde
Ah, dibe vurduðum çok mu belli?
Satýrlarým var benim ezelden yüklendiðim
Üstelik simasý tanýdýk hüznün ve çaresizliðin
Gönül koymadýðýmsa mevsim ve hayallerim
Gönül verdiðim semazen yüreði evrenin
Aþka binaen
Bazen söküldüðüm yerimden
Hazana muhalif bir yemin olsam ne ki?
Kýblenin önü arkasý sen
Kâtip yüreðim, yaz dedikçe kalem
Noter onaysýz bir þiirdir benimki ve sevdanýn meþalesi
Sönmez hem sen inkâr etsen de
Bunca zarar ziyan
Gözümde büyüttüðümsün sen illa ki
Gözümde saklý tek bakýþýn
Asýlý kaldýðým rahmetin
Takviye ettiðim aþk bütçem
Ýçimde saklý dünlerin silik izi
Olsun, olsun, fýtratým bu doðuþtan
Olmazýn oluru bir aþka asla deðiþmem
Ne hasreti ne yalnýzlýðý
Ne de firar edemediðim kuþ kafesim
Kanatlarýmda kan ve kil ve gülün izi
Kardýðým önüm saðým solum belli deðil ki.
Önümse odaklandýðým
Arkamdan çekiþtiren hayaletler tek dostum
Düþmanlarýmý bile sevebildiðim
Desturu aþkýn, elbet yetemediðim
Divane olsam ne hem deliþmen mizacýma eþlik eden
Ah, bu bitimsiz matem
Mahremimle saklý bir gölge gibi
Bazen kaçýþan bir hüzün gibi esiri
Olduðum þu umudum ve yaþama sevincim
Elem yüklü yüreðim de aldatmasýn hani seni.
Bencileyin bir masal bu
Ne çýkar kahramaný olsam?
Ne çýkar hem çýkarýmýn asla olmadýðý bir aþk masalýndan
Gözümden düþen her yaþta saklý
Dünümde yas ise yasa bildiðim matemi
Hala kovamadýðým bir dünyanýn özlemi
Var ya da yok
Varla yok arasý þu mazlum yüreðimle
Sevseydin keþke beni.
Sevdalandýðýmsa aslýnda umuda kanat açtýðým
Yaren bildiðim sözcüklerim ve gönül pencereme konan
Bir buluttan da yok iken farkýn
Farkýmsa herkesten
Farký etmeden içine düþtüðüm bu ateþ
Korunda, közünde saklý güneþ
Karanlýkta dahi önümü gördüðümse tek gerçek
Aþk bu ve uðramadýðý tek durak iken gel-geç
Sevgilerden asla haz etmedim ben haiz
Olduðumsa umut ve inanç…
Var olun deðerli üstadým:
"c/Ana dilin solun olsun.
Edebiyat kolun olsun
Þiir yazan’a ben Dostum;
Hakikât var yolun olsun
____Resul Civcik"Ozan Resuli"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.