PARA
PARA
Âdemi kendine kul köle edip
Nefs-i emmâreyi kandýran para
Bir çoban misali beþeri güdüp
Çamura çaylaða bandýran para
Düþman kapýsýný çaldýran odur
Zenginin yüzünü güldüren odur
Yoksulu acýndan öldüren odur
Onulmaz dertleri onduran para
Para konuþunca adalet susar
Utanan insanlýk her gün kan kusar
Katili affeder mazlumu asar
Kadýyý kürsüden indiren para
Kardeþi kardeþe hasým eden o
Dostunu düþmanla hýsým eden o
Ölen insanlýðý resim eden o
Ýnsanýn baþýný döndüren para
Girmediðin evde kazan kaynamaz
Aþ piþmezse eðer kaþýk oynamaz
Sana tapar oldu nice beynamaz
Kalpleri karartýp sindiren para
Beslenirsin fukaranýn etinden
Ayrý düþürürsün helal sütünden
Ýndirip âlimi ilim atýndan
Cehlin merkebine bindiren para
Çokluðu zakiri yoldan azdýrýr
Yokluðu fakiri candan bezdirir
Muhanete muhtaç edip gezdirir
Nice ocaklarý söndüren para
Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.