ve sen üşümeyeceksin...
Ýçinde yitip gittiðin zamanýn kýrýntýlarýný serptikçe topraðýna,
yeþerecek bütün piþmanlýk aðaçlarýn.
Her günahýn azabýný vicdanýn çekecek güç bela da olsa,
güneþin sýcak yüzünden deðil,
seni görmezden geliþine yanacaksýn.
Tuhaf bir insana çýkacak adýn, meczup bile,
seni hayretle seyredecek, elinde piþmanlýðýn,
Sokaklarý, þehirleri, ülkeleri gezeceksin,
kim bilir ne ýþýklar söndüreceksin,
ve küçülmeyi öðreneceksin;
zaman içinde yitip gittikçe ,
ömrün teslim olmayý öðrendikçe
ruhuna benzeyeceksin, ruhunla bezeneceksin.
ve ne öðrendin diye sorduklarýnda, "Haddimi" diyeceksin
Sonra güneþ bir gün, kar tanelerinin arasýndan,
baþýna yaðarken, ruhunu okþayacak,
ve sen üþümeyeceksin...
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.