SESSİZLİĞİN UĞULTUSU

Sessizliðin durduðu derinliktir,
Ýçindeki çýðlýklarý baþlatan.
Belkide uzun uzun baktýðýn yerdir.
O anlarý tekrarlatan yaþatan.
Gözlerinde buðulanan yaðmurlarla yoðrulan.
Feryadýný duyamaz zincirlenmiþtir duygular karanlýkta saklanan.

Sonbahar gazelleri gibi direniyor düþüncelerim.
Sessizliðime asýlýyorum bakýyorum yine acizim...
Gemiler limana nasýlda yanaþýyor kaðýda yazdýðým mürekkebim.
Yolculuðum içimde hirama çekildim bak yine münzeviyim.
Anlatamadýklarýmda dalgalanan med cezirlerim.


Kuytu köþelerde kendimi saklayýp bulamayýþlarým.
Batýnda haykýrýþlarým, zahirde sükut-u lalým..
Alçakgönüllükte, tevazuda sessizliðe daldým.
Dünyanýn feryad eden zalimce sessizliðinde kulaklarýmý týkayamadým.
Zihinler karmakarýþýk, duygular karanlýklar
içinde beslenen zarým..

Gönlüm huzur bulmak istiyor cihanda.
Semaya kaldýrdým ellerimi durdum duaya
Can oldum döndüm durdum divanda
Hakký söyledim her mecliste söyleyemediklerim de kaldý figaným.
Kanýyor sinem þikeste olmuþ gönül pencerem.
Kelimeler parçalanmýþ sessizlikte cümleleri yormuþum.
Her þarkýda mýrýldanýrken ben sözlerinde yaþamýþým...
Sosyal Medyada Paylaşın: