Bir çýðlýk sesi bozdu
Gecenin sessizliðini
Þimþekler çakýyor yaðmur yaðýyordu
Gökyüzü aðlýyordu sanki.
Evin bir köþesine oturmuþtu adam
Geçmiþin hesabýný yapýyordu çektiði tesbih tanelerinde
Nerde hata yapmýþtý
Yok muydu bunun telafisi.
’Ýnsan ne oldum deðil ne olacaðým demeli’
Kaç defa söylemiþti bu sözü dili
Nefsi yüzünden kurban etmiþti kendini
Dönüþü yoktu geçen günlerin.
Bir gurur uðruna
Kaybetmiþti canýndan çok sevdiðini
Þimdi yapayalnýzdý
Her kapý gýcýrtýsýnda kapýdaydý gözü.
Ah bir gelse kapansam ayaklarýna
Af dilesem diyordu kendi kendine
Hastalýðý son zamanlarda
Nüksetmiþti yine sona yaklaþtýðýný biliyordu.
Tek isteði vardý
Ýmkansýz bir þey diliyordu
Ölmeden önce son bir kez
Görmek istiyordu caným dediðini.
Kim bilir?
Belkide onunda içine doðmuþtur
Koþa koþa gelip çat kapý girecektir içeri
Gözlerindeki yaþý sildi elinin tersiyle
Kapýya baktý uzun uzun
Kelimei þehadet getirerek verdi son nefesini...
Refik
22/10/2021
Ýstanbul