SÜVEYDA

Hasret güncemin renginde, gri.
Gece tiyatrosunun çingenesi.
Boynunda ateþten bir kolye,
Ýçinde sinsi bir gazve.

Yanýyor divit lekesi esvabýn.
Ölü seviciler biriktiren namluda, kör,
Vakfedilmiþ bir kurþun gibi esrarýn.

Ýnsan saðýlýmýnda pür ü pak,
San kendini bir lahza.
Yutkunurken nefesine düþen ýrmak,
Kabzeder bir çakra.

Arami günceler bataklýðý,
Boðuyor bir çýðlýk gibi geceyi.
Nurundan bir güneþ yarasý,
Kaplýyor necaseti.

Mahyalarda kemter bir söz
Pavlov’un köpeðinde bir leke
Gibi
Aþýðým ayýn on dördü gibi
O sadýk sevgiliye

Þakayýðýmý vurdun,
Alýn terinden.
Kan koksun terin.
Kendi suretini kes, Kendi çeperinden.

Hülle biçsinler kaderine
Gece kýyametinde heyule
Bin kere topraða düþ
Ay gibi sürün yerlerde

Sen, Kâbe’yi yýkmaya gelen vaveyla
Ýçindeki riyayý soyun
Ey! kalbimdeki süveyda
Giy kýrmýzý tenimi
Denk dur içimdeki mecnuna


Ahmet Serdar OÐUZ (ASRAL)



Sosyal Medyada Paylaşın: