TRENLER GİDİYOR
Trenlergidiyor doðuya,
Trenler geliyor batýdan.
Hepsi geçiyor Kayaþ’tan.
Yarým kilo patates,
Bir o kadar da taze soðan,
Günü kurtarmýþ evine gidiyor.
Yaþlý bir kadýn yavaþtan yavaþtan.
Kuþlar uçuyor Kayaþ üstünde.
Gah doðuya, gah batýya...
Çekçek arabasý aðzýna kadar dolu.
Daha sekizinda ya da dokuzunda
Bir kýz yükün altýnda,
Günü kurtarmanýn umudunda.
Gri, daha gri ve koyu gri bulutlar,
Kayas’ýn gökyüzünde.
Rüzgar sert esiyor.
Doðudan batýya, batýdan doðuya
Olasý bir saðanak,
Ha yaðdý ha yaðacak.
Tren istasyonu týklým týklým
Aceleci kadýnlar,adamlar, çocuklar evelerine ulaþmanýn telaþýnda.
Yalçýn bir kayanýn tam ucunda
genç adam.
Gah doðuya bakýyor, gah batýya.
Aldýrýþ etmeden azgýn saðanaða.
Son kez baktý aþaðýlara
Aþaðý, derin uçurum.
Umutsuz, mutsuz ve hayallerini gerde býrakarak.
Yalçýn kayanýn uçurumda,
Yaylandý iki ayak ucunda.
Önce omzundan attý hayallerini
Yüreðinde ne piþmanlýk ne de bir korku.
Kendiside gitti hayallerinin peþinden.
Hiç bir þeye aldýrýþ etmeden.
Ömər Yalçýn
14/10/2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.