YAĞMUR MELEĞİ III-BURÇLARIN KIBLESİ

Bu þiir
Kopmuþ dudaklardan kolye.
Öfkeden arýnmýþ,
Kulaklarýmý öpen sone.
Ekilmiþ göðsümün sýrrý,
Hoþ geldin.

Aktým,
Kil suratlý bahanedar zehrinden.
Ay secdesinde kývrýlýp içime düþen.
Uzun parmaklarýna deðdiðim hediye.
Hoþ geldin.

Kuz sancýlar bitti.
Hikayemi yazýyorum kadife yüreðine.
Tut hasretimi, karanlýðým üç harf,
Silinip gidiyor iþte.
Sen kalem gibi geldin.
Hoþ geldin.

Bu þiir
Baktýkça gözlerime çekilen med,
Dokundukça uzayan ellerine cezir.
Fezanýn içinde inceden kývrýlan,
Burçlarýn kýblesi.
Hoþ geldin.

Kal, bu aþk misafiri muhtaç,
Üryan üstelik, aç.
Hükmünü kýrdým güneþin, söndü.
Geceydi bilmelisin, geceydi.
Kollarýmý mavzerden çektim.
Sen ahdime geldin.
Hoþ geldin.

Üstelik bir çocuk daha,
Olmamýþken dünyaya meçhul,
Topraktan yaratýlmýþ en güzel yürektin.
“bade” dedin.
Gizlendiði yerden çýktý tüm kavli duygular.
Hayran oldum nefesine,
Hoþ geldin.

Bu þiir
Bizim hicretimiz olsun.
Günahýndan bir parça sür dudaklarýma.
Öp, bu mýsralarýn annesi.
Yüreðimin Züleyha’sý.
Hoþ geldin.

Yüreðime gidiyoruz þimdi,
Yüreðinden çözülen bir gökkuþaðýna vurgun.
Yaðmurun Kudüs’üne,
Aþkýn Kâbe’sine.
Kýl beni ömrüne, kýy.
Yaðmur meleði.
Hoþ geldin.


Ahmet Serdar OÐUZ / TOKAT

Sosyal Medyada Paylaşın: