AYAZ VE SULTAN MAHMUD
Sultan Mahmud’un sarayýnda Ayaz isimli
köle.
Asil, karakter sahibi, sultanýn sevgisiyle girdi göze.
Ýtimad etti sultan, verdi devlet hazinesini
bu gence..
Saraydakiler baþladý ona karþý haset etmeye,
Bir gün sultan kulak kabarttý, söylenenlere
inanamadý.
Ayaz’ýn itibarýný zedelemekti, tabi istedikleri olmadý.
Sultan açtý bir delik hazine odasýndan baktý.
Ayaz çýkardý yamalý bohçadan yýrtýk libasý
bedenine sardý.
Bohçayý öpüp koydu alnýna.
Aynaya döndü"bu libasý hiç bir zaman unutma!
Hiçken haketmediðin nimetleri Mevla verdi, huzurda
Mal mülk gaflete nisyana sürükler kibirle
bakma insanlara"
Eski halini hatýrla!(dedi)
Hazine kapýsýndan çýktý, sultanýn nuruyla.
Mahmudun gözyaþlarý süzülüyordu, iç çekiyor, bakýyordu Ayaz’a gururla...
Dilinden dökülenler konuþulacaktý yarýnki ruhlarda.
Bugüne kadar mücevherimin hazinedarýydýn aslýnda.
Þimdi kalbimin hazinedarýsýn sana verilen bu imanla.
Hiç olduðumu öðrettin bana Sultanýmýn huzurunda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.