Kimi Zaman

Tahlil ettim,
Sorguladým,
Ayrýmsadým,
Ayrýlmadým hiç
Yaþam denilen anlamsýzlýðýn içinden,
Hep yanýndaydým kendimin,
Hiç yalnýz býrakmadým onu,
Kalabalýklarda bile...

Sabaha kadar uyumayýp
Annesýný yorgunluktan bitiren bir çocuðun,
Sabah gülümseyiþindeki,
Unutuþu da yaþadým,
Bir gece önceki bitkinliðin diniþini de...
Tükeniþi de...
Dursun artýk zaman,
Saatler geçmesin:
Ölsem, dediðim zamanlar da oldu,
Hiç bitmemesini istediðim saatler de...

Zaman dursun, ölsem...
Zaman dursun, kalsam
Hep böyle,
Yüzümde bir gülümseyiþ,
Bitmesin bu an,
Dediðim de...

Çoðaldým,
Azaldým,
Bittim,
Tükendim,
Yeniden doðdum,
Yýkýntýlardan bir köþk yaptým kimi zaman,
Yeniden dirilttim içimdeki çocuðu...

Kimi zaman da kendi ellerimle boðdum
Hatamýn ciðerine vura vura.
Ýnsaný yaþatan sevgi,
Kendine duyduðun saygýymýþ.
Her þey tükense bile,
Sevgi Saygý tükenmemeli...

En dipte olmak nedir,
Karanlýk nedir,
Nasýl aydýnlýðý unutur insan zamanla,
Onu da gördüm...
Bitti sanýlan her þeyin yeni bir baþlangýç olduðunu da...
Iþýk her zaman vardýr,
Ne kadar karanlýk olsa da,
Aydýnlanýr insan zamanýn içinde zamanla....

Bir veda busesi ardýmda kalanlara...
Bir hoþ sedâ sefa demeti
Hayallerine koþanlara...

Hayrola
Aþkola...
M.K
Sosyal Medyada Paylaşın: