You Will Never Know

Gülce bakýr o bahçede soyunuyordun
Akþamýn
Geceye sözü vardý..
Bekliyorduk ikimiz de kuþkuyla
Kýzýla tamamlanacaklardý yýldýzlar , o beþik aynasýnda.. Tin ve ten bir olup, gri göðe gebe, yakamozlarýn akýþýnda, el ele tutuþacaktý.
Masallar söyleyecektim, nehri yalnýzlýðýmýzda sarýnýp, uyuyacaktýk birlikte

Viþneyi koparýp dalýndan atmak gibi aniden dilin kamaþacaktý
Melodilerde,esrik cümleleri çengilerin ve gölgeleri yankýlandýkça
Deniz kýzlarýnýn kurduklarý sofralarda içecektik, þarabý, kýzýlý ve kaný!
o deniz de kýzýla boyanacaktý o vakit
Kulaðýmda uðultusu rüzgârýn
Hiç solmasýn isterdim
Bakýr cezvelerin çözülen büyük ahýnda taþan gönül hiç eprimeydi keþke...!
Hiç solmasýn istedim ben sadece dün ve bugün
Zaman, zaman içinde...


Altýn taçlarla þaha kalkmýþ kadýnlar gidiyordu,gülizar gönüllerde saklýydý sevgi
Yüzünü hiç görmediðim düðün,
Yalvaç bir ruhta kehribar ruh_kalesi! Evriliyordu göðe
Gökte bir yalnýzlýk ki sorma
Vedasý eksik kalmýþtý rüzgârýn
Rüzgârý eþsiz kadýnlarla sevdim hayatý ben
Paha biçilmez düðümlerde söylenen ahlarda kaldý adým
Göðün yere bakan yüzünden gülümsedi güneþ
Güne eþ yüzünde sevdim hayatý ,en çok da tozlu kitaplarýn sessizliðini..
Sabaha kadar dinleyebilirdim sesini
Ninni gibiydi sesin
Sabahlara çok vardý
Akþam oluyordu
Ben zamaný bekledim.
Hiç kimse bilmedi...


Sosyal Medyada Paylaşın: